26 – In 2012 van Ayamonte naar Gibraltar en terug.

26 – In 2012 Van Ayamonte naar Gibraltar en terug naar Portugal.

Stap vol vertrouwen in het nieuwe jaar. Maak elke dag een tikkeltje bijzonder. Ik wens je het beste, het mooiste wat er is. En telkens weer opnieuw een ander wonder……

2012 een nieuw jaar met nieuwe plekken om te ontdekken, we willen afzakken naar Gibraltar en dan weer terug zeilen naar Portimão en vandaar oversteken naar Porto Santo en Madeira. Daarna komen de Canarische eilanden en welke zullen we bezoeken? Dan volgt de Cabo Verde en aan het eind van het jaar de oversteek naar Suriname. Oh wat wil ik daar graag voet aan wal zetten!!!!! .

Maar we zitten nog in januari en dat staat bij ons in het teken van verjaardagen van onszelf, familie en vrienden. Bezoeken worden afgewisseld met boodschappen doen. Martin gaat naar Friesland om bij de firma Dolstra meer informatie te vragen over de korte golf zender. We hebben hier wat problemen mee, want hoe moest het pactor modem worden aangesloten op onze Yaesu SSB radio. Bij Dolstra hadden ze snel een passend antwoord waar Mart wel wat mee kan.

Ook bezoeken we een paar watersport winkels. Hier weten we ze te vinden in het buitenland moet je stad en land afzoeken.

Ook gaan we op bezoek in Lelystad bij Hans en Suzan, zij hebben nog een 2^e dinghy voor ons. Toen we in Alvor lagen is hun anker op onze dinghy gevallen met een scheur als gevolg, Mart heeft hem wel gelijmd maar hoe lang dat houd is de vraag. De dinghy is niet nieuw maar jonger als die van ons dat is een Avon, sterk maar wel al meer dan 25 jaar oud. Het is leuk om hen weer te ontmoeten.

Toen wij in december in Nederland aankwamen wilde we het liefs tegelijk in het Nieuwe jaar terug naar de boot. Maar dat liep iets anders. Mart kreeg last van zijn blaas en kwam in de medische molen terecht. Onderzoeken volgde en als je zoekt kom je altijd wat tegen. Op de Ct. scan bleek er een minuscuul poliepje te zitten. Je krijgt dan de keus, over 4 maanden in een buitenlands ziekenhuis het opnieuw laten onderzoeken of gelijk opereren en onderzoeken wat het is. Mart koos voor het laatste en zo werd hij op 23 januari geopereerd. Op 8 februari kregen we de uitslag. Alles is in orde !! Geen afwijkende cellen!!

Terug via Portugal naar Spanje

Bij het opstijgen van Faro naar Nederland toe, zagen we dat de wadden, de Ria Formosa bij Faro, ook wel de Wadden van Portugal genoemd, helemaal tot aan de luchthaven liepen.

Het was niet alleen regen, sneeuw en koude met zonneschijn in Holland. We hadden gezellige feest dagen, het weer bezoeken en ontvangen van familie en vrienden. Maar wat gaat de tijd snel en konden we niet iedereen ontmoeten. Op 13 Februari vliegen we in alle vroegte weer terug naar Portugal. In Faro gaan we met taxi, trein, taxi, ferry en taxi naar Ayamonte, voor een fractie van de prijs die je in Nederland betaald, kwamen we met 90 kg. aan bij de boot en kon het uitpakken beginnen. Het meeste gewicht zit in de 2^e hands dinghy die onze oude Avon gaat vervangen. De Avon mag zijn laatste dagen slijten op de Cabo Verde. We zijn al snel gewend aan het heerlijke zonnetje maar de nachten zijn koud, dus houden we het elektrische kacheltje aan. Elektra is bij de prijs inbegrepen.

Als we met de taxi bij de ferry in Vila Real de Santo António aankomen komt de boot net aanvaren en na het kopen van de kaartjes is Martin met de bagage al aan boord. Aan de overkant nemen we weer een taxi die ons naar de haven brengt. Het laatste stukje mogen we zelf doen. We melden ons aan bij het kantoor en gaan naar de boot. Ze ligt er netjes bij! Gelukkig kan de dinghy buiten blijven en de rest is snel binnen. De kuiptent gaat maar voor een gedeelte open want vanavond zal hij weer dicht gaan. Aan de overkant van de stijger zien we dat Marcel op de So Rong aan boord is. We gaan hem even gedag zeggen en besluiten na een drankje om met z’n drieën wat te gaan eten en daarna op tijd naar bed.

Martin wil gelijk beginnen met het inbouwen van het pactor modem.

Maar eerst moet er ruimte gemaakt worden. De matrassen uit de achterhut gaan naar de voorpunt. Daarna gaat de kaartentafel leeg en de Kaartenbak gaat van het onderstel af. Martin heeft bij het inbouwen van de Breehorn de kaarten tafel en het keuken paneel demontabel gemaakt zodat je er beter in kon werken. Zo kon er voor vertrek van de reis de oude watermaker van Lars in de kaartentafel gebouwd worden. Nu moet hij ook in die ruimte zijn om nieuwe elektradraden te trekken. voor de pactor modem en de buiten antenne.

Daarna begint hij met het inbouwen van het pactor modem. Omdat hij niet precies wist hoe hij deze moest aansluiten op onze Yaesu SSB radio waren we naar Dolstra gegaan omdat hij ook de Yaesu verkoopt die ons in Katwijk werd aangeraden. In Friesland hadden ze snel een passend antwoord waarmee Martin aan het werk kon. Voor een antenne, die hij niet had belde hij een collega in Noord Holland, die hem wel had en die we dezelfde middag konden ophalen. Met de nieuw getrokken draden konden de twee apparaten met elkaar worden verbonden. Nu nog de draden via de achterhut naar de kuip voor de draden van de antenne daar te brengen. De antenne komt achterop te staan!

Er moesten nieuwe draden worden getrokken om de boel weer aan te sluiten. Dat is allemaal goed gegaan maar nu het leren om er mee om te gaan, dat is wel wat anders. Nou weet ik dat men al doende leert, maar het is toch makkelijker als je wat hulp hebt. Maar niemand hier in de haven heeft een modem. Nu zijn we op zoek naar simpele informatie. Het is al moeilijk b.v. om een grib file op te halen. Ook het aanmelden van winlink lukt ons niet, ook al heeft hij een roepnaam hij kom niet verder.

Dan maar even een dagje wat anders, met de fiets en de ferry naar Castro Marin.

Castro Marim is een historisch plaatsje met een groot stervormig fort “Forte de São Sebastião” en een middeleeuws kasteel, “Castelo Castro Marim” als belangrijkste kenmerken. Beide gebouwen kan je tegen een kleine vergoeding bezoeken, als je geïnteresseerd bent in geschiedenis is dit zeker de moeite waard. Ik heb het fort en het kasteel vroeger zien liggen vanaf de grote weg maar nooit bezocht.

Het fort ligt ten zuiden van Monte do Castelo, in Serra do Cabeço, waar oorspronkelijk een kluizenaarswoning stond die tijdens de vestingwerken werd afgebroken. Het belang ervan is te danken aan het feit dat het, het best bewaarde voorbeeld is van het uitgebreide proces van renovatie van het verdedigingssysteem van de stad in het midden van de 17e eeuw. De bouw van het fort begon in april 1641 onder het bewind van Johan IV (1640-1656), tijdens de Oorlog van herstel van de Portugese onafhankelijkheid, met als doel de verdediging van dit strategische deel van de grens te versterken.

Het ontwerp was gericht op het moderniseren van de bescherming die het oude middeleeuwse kasteel bood, waardoor het dorp destijds het belangrijkste bolwerk van de Algarve werd. Later, in de 17e eeuw, werd een nieuwe reeks muren gebouwd die het fort met de stad en het middeleeuwse kasteel verbonden. Ondergrondse magazijnen en kazematten werden gebouwd tussen 1819 en 1829 en huisvestten het bataljon van Caçadores. De hoofdpoort is naar het noorden gericht, richting het dorp, en communiceert met het oude kasteel via een muur en een overdekte ingang. Op deze manier kan de integratie van het 18e-eeuwse bastionsysteem met de oude ommuurde omheining van het dorp worden waargenomen.

Tussen het Fort en het Kasteel die beide op een heuvel liggen, ligt tegenwoordig het dorp en hoewel ze redelijk uit elkaar liggen zie je aan de linker kant het Fort en aan de rechter kant het Kasteel. Nadat we in het dorp koffie hebben gedronken gaan we naar het kasteel. Als we binnenkomen verlaten net 2 Nederlanders enthousiast het kasteel en vertellen mij dat we hier voor 1 euro een ticket kunnen kopen. In het hele complex zijn 2 medewerkers en 3 bezoekers. Het is een kasteel om een ouder kasteel heen gebouwd. Het oude kleine kasteel met zware torens en dikke muren is waarschijnlijk uit de tijd van de Moren Het kasteel maakt deel uit van een opmerkelijk bouwwerk. In 1319 werd de versterking van het vestingwerk gebouwd. En daarna regelmatig veranderd en versterkt. Wat is oud en wat is nog ouder, de opgravingen gaan nog steeds door, alleen nu even niet. In de zomer worden hier vast de middeleeuwen nagespeeld. Nu is het verlaten en kaal.

Het Kasteel van Castro Marim is een middeleeuws kasteel op een heuveltop met uitzicht op Castro Marim, in de gelijknamige gemeente in de Portugese Algarve. Het kasteel maakte deel uit van de verdedigingslinie die werd gecontroleerd door de Tempeliers, een bolwerk dat werd gebruikt tijdens de Portugese Reconquista en werd aangepast tijdens de Restauratieoorlog om de grens te verdedigen.

Niet alleen de gebouwen zijn interessant maar ook de omgeving is afwisselend en mooi!

We fietsen weer terug langs de Rio de Guadiana, het is hier zo anders dan het heuvelachtige gebied langs de rivier. Het is een moerasgebied, waar eb en vloed grote invloed hebben. Hier vormde zich een drassig gebied waar de getijden grote invloed hebben. Bij vloed stroomt zout water het moeras en de zoutpannen in. Dit, gecombineerd met de vele uren zonneschijn, maakte het een ideale plek voor de winning van zeezout. Je hebt hier een prachtig uitzicht: zoutmoerassen, zoutpannen en kreekjes omringd door heuvels met boomgaarden. Het krioelt er van de waadvogels. Het is van groot belang voor broed- en trekvogels en werd daarom in 1975 uitgeroepen tot natuurreservaat. Het heeft een oppervlak van ruim 2000 ha en is een internationaal erkend “wetland”.

We zijn weer terug in Ayamonte en na een korte wandeling weer op de boot. Marcel komt vertellen dat het zonnepaneel is aangekomen. Voor vertrek naar Nederland vertelde hij dat hij een paneel ging bestellen in Duitsland die een stuk goedkoper is dan dat wij er voor betaald hebben. Wij willen er nog wel een bij hebben zodat er twee op de Bimini kunnen. Martin kan weer verder met de werkzaamheden.

Martin heeft in Nederland de steunen gemaakt voor op de Bimini zodat deze gelijk geplaatst konden worden als het nieuwe paneel er was, nu hoeft er geen paneel aan de zeereling maar vangen 2 panelen constant zon.

En ik mag weer even achter de naaimachine om de Bimini te vermaken. In de stof moeten gaten gemaakt worden waar de steunen doorheen kunnen en tegelijk zet ik er ook verstevigingen op want er zijn al wat slijtage plekken

De laatste handdelingen worden verricht. De Panelen liggen perfect en hoeven niet meer naar binnen. Het vak dat daarvoor gemaakt was kan voor iets anders worden gebruikt. De Electra draden worden in de buizen gestopt en lopen dan naar binnen. We zijn heel blij met deze oplossing. Nu deze klus weer geklaard is gaan we met Marcel op pad. Hij is hier al heel lang, spreekt Spaans en hij wil ons nog wat mooie plekjes laten zien.

We lopen een andere route dan we tot nu toe gegaan zijn en komen steeds hoger. We komen op een heuvel van 49 meter hoog bij de overblijfselen van het Kasteel van Ayamonte. Van het oorspronkelijke Kasteel is maar weinig over is nu nog maar heel weinig over. op een deel is de Paradores gebouwd en sinds 1973 is het nog bestaande Kasteel een particuliere woning.

Het hek is niet op slot dus we gaan even binnen kijken. Marcel verteld ons dat het een bijzondere kerk is. Capella del Socorro, met wortels die teruggaan tot de 16e eeuw, heeft door de eeuwen heen een rijke geschiedenis doorgemaakt. In de 18e eeuw werd de kerk uitgebreid, waardoor het de omvang kreeg die we nu kennen.

De Socorro Kapel in Ayamonte was een kleine stedelijke kluizenaarswoning, gelegen in het hoogste deel van de Calle Galdames, gesticht door Benito de Galdámez, aan wie de straat zijn naam dankt, in 1666. Er werd een Kapel en een ziekenhuis gebouwd. Na de dood van de stichter werd het beeld van Onze-Lieve-Vrouw van Socorro, dat zich daar bevond omdat de kluizenaarswoning was afgebroken, verplaatst naar de kapel van het ziekenhuis. Nu is het nog steeds het belangrijkste beeld in de kerk.

Het is rustig in de kerk en we worden vriendelijk ontvangen door de Geestelijke die ons rondleid, hij spreekt geen Engels maar Marcel kan voor ons tolken. Het is duidelijk dat de voorbereidingen voor de Paas processie al in volle gang zijn. Kenmerkend zijn de grote beeldengroepen die op vergulde platformen, zo genoemde, Paso’s in het Spaans, worden rondgedragen. Aan de muren zijn prachtige altaren gemaakt met beelden met een tafereel uit het lijden van Christus en met een droeve Maria. In de kerk is ook veel goud en zilverwerk te zien. Onze gids lijdt ons door meerdere ruimtes heen en steeds weer bewonderen we prachtige kamers met nog mooiere spullen. Wij zijn allebei Katholiek opgevoed maar zoveel hebben we nog nooit gezien. Daarna worden we meegenomen naar een kelder ruimte achter een zeer zware deur die met meerdere sleutels open gaat en daar zien we nog meer goud en zilver. Er staan heel veel kandelaars in verschillende maten maar ook gesloten kandelaars op vergulde staven met ruitjes. Ook andere voorwerpen die meegedragen worden in de processies, waaronder meerdere gouden en zilveren monstransen. Het lijkt de zilvervloot wel!

Dit bezoek was indrukwekkend. Dat overal in Spanje zoveel werk wordt verzet door een Broederschap.

We lopen rustig de berg af naar het centrum van Ayamonte. In de straat bij de haven heb je heel veel restaurantjes en we kiezen deze keer voor de Italiaan. We hebben te weinig gedronken, dus we beginnen met bier en water en daarna witte wijn voor mij.

De laatste klus voorlopig, is het verplaatsen van de Bimini.

De Bimini is voor vertrek door de zeilmaker geplaats, maar we vinden dat hij niet stevig staat. De beugels van de Bimini zijn op één punt bevestigd op de kuiprand. In Frankrijk hebben we al een extra stang geplaatst van de achter stang naar de hekstoel, maar nog staat hij niet naar onze zin. We willen kijken of dat anders kan. De achter stang staat aan bakboord en stuurboord op de kuiprand. De voorste stang is bevestigd op de achterstang. We willen ze daar weg halen en op het dek zetten. Nadat alles is opgemeten gaan we naar Ayamar, de watersport winkel om extra buis en bevestiging spullen te halen. De eigenaar, een Engelsman, heeft een uitgebreide sortering en alles in roest vrij staal in alle soorten en maten! Nu we met de Bimini bezig zijn vragen Thea en Maarten van de “Nostress” toevallig om informatie over de Bimini. Hun zeilmaker wilde graag wat foto’s zien van een al bestaande Bimini. Martin verteld hen dat we er net mee bezig zijn en als we klaar zijn we foto’s zullen sturen.

Het is mooi weer en de temperatuur loopt weer op, al is het s ’avonds nog wel koud toch willen weer even voor de laatste keer de rivier op. Genieten van het kabbelende water en de geluiden van de natuur! Nu we weten waar we naar moeten kijken zien we het Fort en het kasteel van Castro Marin duidelijk. Maar van de zoutpannen zie je vanaf van de rivier niets.

Nu de zonnen panelen boven op de Bimini zitten zijn we bang dat de Bimini nog instabieler is geworden, dat zouden we graag anders willen. Mart besluit de lange stang naar het dek te verplaatsen en met een beugel aan de voet rail te bevestigen. Na veel denk werk komt hij eruit. De stangen worden verbogen en verlengt en met veel passen en meten lukt het om het geheel weer passend te krijgen.

Voordat we met de buizen begonnen moesten eerst de zonnepanelen en de rekken eraf om de stof van de Bimini te veranderen omdat de bochten anders gaan lopen, maar dat is ook prima te doen. Gelukkig heb ik extra stof aan boord en de naaimachine wordt weer gepakt. Martin en ik zijn beide tegelijk klaar en kan het opbouwen weer beginnen.

Na twee dagen zijn we klaar. Het resultaat mag er zijn. De Bimini staat steviger, de kuip is nu ruimer en ook de achterste lieren kunnen nu weer rond draaien. De foto’s kunnen naar de Nostress toe.

We zijn weer terug in Ayamonte waar we nog twee dagen blijven, morgen zaterdag is er een Carnavals optocht en maandag gaan we echt vertrekken voor het laatste gedeelte langs de kust van het vaste land van Europa.

De laatste activiteit die we nog willen meemaken is het CARNAVAL dat in Ayamonte groots gevierd wordt. Tijdens de dictatuur van Franco, waarin het festival op een vreselijke manier werd vervolgd. Werd er pas in 1975 begonnen met een nieuw avontuur van het Carnaval van Ayamonte, dat de lokale en ondeugende stijl van Cádiz volgde. We zitten heerlijk in het zonnetje en wachten geduldig. Na 2 uur komt de optocht en die duurt zeker ook nog eens meer dan 2 uur.

Er zijn wat spelende kinderen met gigantisch suiker spinnen en ballon verkopers met sacherijnige gezichten. Dat die nog een ballon verkopen snap ik niet! Om 16.00 uur moet de optocht beginnen maar al wat je ziet zijn lege stoeltjes. Na 2 uur horen we muziek en komen de bezoekers en de optocht aan gelopen en dan duurt zeker ook nog eens meer dan 2 uur voordat de iedereen gepasseerd is. En met de optocht loopt ook weer een groot deel van de bezoekers mee.

Inmiddels zijn er 36 jaar verstreken sinds het Carnaval, “De Feesten van de Vreugde” in de stad Ayamonte, weer terug is. Het is een van de oudste carnavals in Andalusië en Spanje. In Ayamonte gaat de traditie terug tot de late middeleeuwen, en de carnavals waren erg beroemd. En ook in 2011 is het Ayamonte-festival nog steeds een van de belangrijkste in de provincie Huelva. Het meest opvallende voor de buitenstaander is misschien wel DE GROTE PARADE, waarbij de kleur en de verbeelding van de deelnemers met vooral veel kinderen, het uniekste in zijn soort is. De lokale bevolking maken de show en niet de grote praalwagens.

Het was met recht een grote PARADE met heel veel kinderen en jong volwassenen die in de meest mooie outfits verkleed en geschminkt waren. Kosten nog moeite waren gespaard om een indrukwekkende show te presenteren. Nu komen wij niet uit een Carnaval streek maar dit was werkelijk heel indrukwekkend.

Op maandag 26 maart 2012 vertrekken we echt van de Guadiana rivier en verlaten we Ayamonte.

Op zondag ruimen we de boot op en maken haar weer vaarklaar zodat alle losse spullen weer op hun plaats liggen. En aan het eind van de middag gaan we tapas eten in het straatje bij het plein, met 2 tafeltjes binnen en de rest allemaal buiten. Mart vindt hier de aller lekkerste Boquerones, dit zijn kleine ansjovis die worden ingelegd in olijfolie met heel veel knoflook en peterselie.

Elke voetstap vooruit is iets om trots op te zijn…. Stilstand is geen achteruitgang. Het is een mooi moment om te genieten van het uitzicht!