Onze droom achterna.
Wat er aan vooraf ging in de jaren voordat we met de Breehorn 37, Blue’s aan onze droom reis begonnen
Wij zijn Martin en Bertie Hermans allebei geboren in 1948, Martin op 11 januari in Noordwijk en ik op 6 januari in Noordwijkerhout. Als je zo dicht bij de zee woont dan heb je meestal wat met het strand en de zee. Zonder dat we dat van elkaar wisten kwamen we elkaar op een gegeven moment toch op het strand tegen.
Het is augustus 1969 als aan de kust ten noorden van Noordwijk een harde wind op steekt. Een aantal Noordwijkse kustzeilers kwamen in de problemen en strandde op het strand. Bij toeval was ik, Bertie een week bij de Reddingsbrigade als vrijwilliger op het strand en hield een oogje in het zeil terwijl de jongens hulp gingen halen in Noordwijk. Toen de jongens ’s avonds met 3 auto’s over het strand kwamen aangereden om de gestrande open boten op te halen, was Martin, een van de jongens, erbij. Nadat de zeilboten op de aanhangers stonden, vroeg Martin mij of ik meeging naar Noordwijk. Ik was we toe een en uitje en ging samen met een vriendin terug naar Noordwijk en Martin heeft ons later weer teruggebracht naar het strand aan de Langevelderslag! Dat ik daar bij de Reddingsbrigade als vrijwilliger meeloopt maakt indruk op Martin. “Zo’n meid houdt van de zee, dat is wel duidelijk, ”En zo is de vriendschap ontstaan en de liefde volgde.”
Hornet 2 mans boot.
De open zeilboot waar Martin mee zeilde vanaf het strand de zee op was een Hornet, een Engelse 2 mans boot waar voor de fokkenmaat geen trapeze heeft om de boot in evenwicht te houden, maar een plank waarmee je het gewicht verdeelt.
Er was een probleem, Martin zeilde en ik reed paard. Martin heeft leren paardrijden maar op de rug van een paard door de duinen en over het strand hobbelen vond hij maar niets. Hij deed het alleen maar voor mij. Maar het zeilen bleef toch trekken en Mart vindt zeilen vanaf het strand bij Noordwijk leuker dan op de rug van een paard zitten. Omdat ik in de verpleging werkte moest ik om het weekend werken en dan miste Martin zijn fokkenmaat en was er niet altijd een vervanger.
Laser 1 mans boot.
Vier jaar na onze ontmoeting kwam er een 1 persoons polyester zeilboot op de markt een Laser veel lichter dan de Hornet en makkelijker naar het water te brengen. We wilde op de Hiswa beurs kijken of er ook andere types bij waren gekomen? Maar de Laser was de enige. Maar Martin was er nog niet helemaal uit. Aan het einde van het beursbezoek zei Martin, terwijl hij wees naar een klein kajuit bootje, ”zo iets wil ik ook weleens hebben.” En ik antwoord dan moeten we daar deze week naar kijken wat we dan willen! We waren in 1971 getrouwd, werkten allebei en we hadden nog geen besluit genomen over wel of geen kinderen. We zijn die week nog een dag terug geweest naar de Hiswa.
Thuis hadden we besproken wat we eraan uit wilde geven, maar op de beurs zagen we pas de echte prijzen. We wilde een polyester bootje met een kiel waarmee je ook de zee op kon. Ook wilde Martin een casco het liefst met een afbouw pakket. Na veel rondkijken viel de keus op een Victoire, maar deze werd alleen kant en klaar geleverd. Dan kwam de tweede keus die wel geleverd werd met een bouwpakket en ook 1 ft. groter. En zo hadden we niet een Laser maar een Friendship besteld. En zo hadden we niet een Laser maar een Friendship besteld. Begin juni konden we haar in Friesland, in Balk ophalen. Via het IJsselmeer konden we in een keer doorvaren want de dijk van Enkhuizen naar Lelystad was nog niet afgesloten. Door Amsterdam en via de Ringvaart kwamen op de Kaag aan.
Het laatste stukje naar Noordwijk was een makkie. In twee dagen hebben we de hele trip gevaren, dit kon omdat de mast plat op de boot lag zodat we overal door konden varen. In Noordwijk gingen we de volgende dag de loods in bij de Noordwijkse watersport vereniging. Het bouwpakket kon de boot uit om eerst in de lak te gaan, en daarna kon het bouwen beginnen. Martin was vaak s’ avonds en in het weekend bezig en ik hielp hem als ik vrij was. Na 5 weken was de inbouw klaar en kon de boot naar buiten en de mast en zeilen erop en werd er gezeild op de Kaag. In augustus hadden we vakantie en zijn we naar het IJsselmeer en de wadden gegaan en we kregen er steeds meer plezier in. Het jaar daarop wilde Martin weten of ik zeezeilen ook leuk vond en zijn we van Noordwijk naar IJmuiden gevaren en rechtsaf geslagen en al hoppend naar het zuiden gevaren. Intussen waren mijn broer en een vriendin van ons opgestapt. We zijn tot Duinkerken gegaan en toen aan de terugweg begonnen. In België zijn de opstapper van boord gegaan en wij zijn Zeeland ingevaren. Vlak voor de vakantie hadden we zeekaarten van de kust en Zeeland gekocht, maar toen we op de terugweg de Oosterschelde opvoeren hadden ze de verlichte tonnen weg genomen en moesten we in het donker Zierikzee zien te vinden, we hadden geen diepte meter. Maar we zijn er gekomen. In de watersport winkel hebben we wel geklaagd dat de kaarten 3 weken oud waren!!! Ik had genoten van de trip en wilde meer en niet op de plassen blijven, dit was leuk voor het weekend maar niet voor vakanties. En dus zetten we de boot te koop en na 3 weken hadden we een reactie die gelijk wilde komen kijken. Ik vertelde Martin dat alles weg mocht behalve de losse kussentjes met zeilschepen erop. Toen hij s ’avonds thuis kwam vertelde hij dat de boot verkocht was maar met de losse kussentjes want die vond de vrouw zo mooi passen bij de oranje ribcord van de bankkussens. Ik kon niet boos worden
Geen “Kustvaarder,” een one-off van D. Koopmans, maar een Scilly.
Nu de boot verkocht is kunnen we op zoek naar wat anders, maar Martin hoeft niet echt op zoek, want hij is gecharmeerd van staal en rondspant zoals de Kustvaarder. Eind jaren zestig tekende Dick Koopmans S. de Kustvaarder 1, zijn eerste one-off, waar hij zelf mee ging varen. De Kustvaarder vormde de basis voor een hele reeks stalen schepen. “Er zijn veel Kustvaarders gebouwd en die zijn alle verschillend.” In Schoorldam zat een bouwer van Kustvaarders en daar gingen we polshoogte nemen. Er lag op dat moment geen Kustvaarder op de werf maar dhr. Kuijper heeft ons veel verteld over de Kustvaarder en gaf ons toen de sleutels van zijn boot, die aan het Alkmaardermeer lag, en daar moesten we gaan kijken, ook binnen! We hebben de boot van alle kanten bekeken en vooral de ruimte viel ons mee. maar we gingen dan ook van 23 ft. naar 28 ft. In de week daarna werden we gebeld door de bedrijfsleider van Kuijper. Hij wilde met ons praten over veranderingen. En zo gingen we nogmaals naar Schoorldam. Dhr. Vader had met de tekeningen van Kuijper zitten spelen en hij had het vrijboord verhoogd, de lengte verlengt van 8.35 naar 8.85 meter en de opbouw ronder gemaakt. de prijs bleef hetzelfde voor een groter zeilschip. Hij had al een toezegging voor een eerste schip maar hij wilde graag met 2 schepen beginnen. Martin was er direct voor te vinden, Ik zelf wilde er nog even over nadenken. Een week later hebben we het koopcontract voor een Scilly getekend!
De te water lating ging met een gangetje
De Scilly nr. 1 heeft alleen een casco besteld en is op een vrachtwagen vertrokken. Als ons casco klaar is zetten wij het in de grondlak zodat het beschermd is. Dan wordt ze te water gelaten, niet met een kraan maar van de wagen af. Ik heb nog net de tijd om de champagne kapot te slaan en haar Calypso te noemen en ze schiet het water in. Wij willen een vaarklaar casco met motor, mast en zeilen, en omdat dit de eerste Scilly is die de werf zeilend verlaat zetten zij de ramen en de luiken er in. Ook de mast tuigen zij en maken ze alles in orde. Ook bij Kuijpers zijn ze erg nieuwsgierig hoe de boot zal zeilen. We maken een proefvaart op het Alkmaardermeer samen met de Kustvaarder.
De bedrijfsleider Nico Vader is lid van een zeilvereniging “De Breewijd” in Den Helder en daar is over een week een zeilwedstrijd op het Amstelmeer, tussen Den Helder en Den Oever, waaraan hij met de Scilly deel wil nemen en dat is voor ons ook een nieuwe ervaring. We varen een goede wedstrijd maar dat is ook niet verwonderlijk met een schip waar nog bijna niets inzit. Alleen een diesel en watertank in de kiel. En we winnen de eerste prijs!
Nu kunnen we naar Noordwijk en beginnen aan de afbouw.
Thuisgekomen zijn we begonnen met de binnenkant een anti roest behandeling te geven en daarna werd er geïsoleerd en vandaaruit werden de eerste houtspanten gemaakt waaraan de betimmering werd bevestigd. En zo gingen we langzaam verder. In de zomer stopte we met het inbouwen, dan ging al het gereedschap eruit en de kussens erin. En werd de boot ter watergelaten, de mast moesten we nu zelf erop zetten maar dat gaf geen problemen en de zeilen werden aangeslagen en konden we weer varen naar het IJsselmeer en de Noordzee. We gingen het eerste jaar dat we vakantie hadden niet zeilen maar namen we de Eend, (Citroën) om naar Engeland te gaan met de tent. Daar waren de watersport spullen veel goedkoper en we hadden wel het een en ander nodig. We verwachten de meeste watersportwinkels te vinden aan de zuid kust van Engeland en dat was ook zo. We waren er nog nooit geweest en de zuidkust is een prachtig gebied met kleine en grote jachthavens met de nodige winkels. We kochten er een gasoven, een
We kochten ook maritieme kaarten van de Noordzee, want daar willen we volgend jaar naartoe!. Ook navigatie en nog meer spullen die we nodig hadden voor veilige tochten. We reden de kust af tot de Solent en weer terug naar Dover. Daar namen we de ferry naar Vlissingen.
In het 3e jaar hadden we een lichtplaats in Monnickendam en zeilde we de weekenden die ik vrij was op het IJsselmeer of naar de Waddeneilanden. In de 4 weken die we vakantie hadden zeilden we langs de Zuid en Oost kust van Engeland en naar de Kanaal eilanden Alderney, Guernsey, Herm en Sark en langs de Franse kust. Na 12 jaar begonnen de zeilen slijtage plekken te vertonen en zouden we nieuwe zeilen nodig hebben, maar ik dacht ook aan een grotere boot. Maar daar is geld voor nodig en we spaarde niet genoeg om al een aardig spaarpotje te hebben. Omdat ik niet goed oplette wat ik uitgaf moest ik mijn beste beentje voorzetten om te laten zien dat het ook anders kon!! Het zeil moest nog even blijven zitten. We zetten de boot te koop maar zo snel het de eerste keer ging zo langzaam gaat het nu. We krijgen een reactie en daarna alleen maar telefoontjes met vragen. Dit gaat niets worden met deze twijfelende klant. Onze vriend overlegd met zij collega in Loosdrecht. De boot gaat naar een makelaar aan de Loosdrechtse plassen.
En dan is er weer telefoon, de “geïnteresseerde” wil een nieuw bod doen!
We geven het telefoonnummer van een vriend die we gelijk bellen over het nieuwe bod.
Later belt hij terug.
De boot is verkocht, maar geen cent minder dan we al vroegen.
Na prachtige zeiljaren gaan we beginnen aan onze laatste droom. Een Breehorn 37!
De BREEHORN 37 hebben bewezen tijdloze zeilschepen te zijn. Schepen die vele jaren meegaan. Deze schepen kenmerken zich door de vorm van de romp, de korte opbouw en het ruime dek is er voldoende ruimte om te werken en een beschermde kuip. Het is een elegant schip, maar tegelijkertijd stabiel. Een Breehorn 37 is ontworpen en gebouwd om te zeilen. Het is een veilig en stabiel schip dat zich ook bij harde wind thuis voelt op het grote water. Wij vinden het belangrijk om op ons eigen schip een rustig en veilig gevoel op zee te hebben, wat voor ons een voorwaarde is. De vallen worden aan de mast bediend. We hebben bewust voor deze eenvoudige opstelling gekozen omdat het veiligheid en betrouwbaarheid garandeert. En Martin wil geen loophek om de mast, hij wil juist de vrije ruimte van het dek. Goede vaareigenschappen staan bij ons voorop. Een schip dat reageert op elke verandering in wind en zeil, maar niet ten koste van het vaarcomfort. Comfort betekent ook snelheid. Met een hoge gemiddelde snelheid kun je lange afstanden afleggen. Het liefst zeilen we met z’n tweeën. Een stevige dagtocht als het kan, of dag en nacht als het moet – zelfs met een kleine bemanning. Waarom passeert zo’n stabiel schip anderen? Bij het ontwerpen van een Breehorn ligt de focus op de vaareigenschappen, niet op het interieur. We kiezen voor een uitgebalanceerde romp die zelfs in ruwe zee stabiel en gemakkelijk te besturen blijft. Het natte onderwateroppervlak is relatief klein, waardoor ook bij licht weer hoge snelheden behaald kunnen worden.