6 – Van Douarnenez naar La Rochelle
Pas op het laatste moment zien we de invaart van de Bay of Douarnenez. Nog een uurtje en we kunnen weer aanleggen en uitrusten. De harde wind raast nog steeds over de golf van Biskaje. Na 3 uur zeilen en 26.4 uur motoren komen we aan in Douarnenez en gaan gelijk door naar het tankstation. Daarna naar het ponton waar voldoende plaats is. Heerlijk we zijn weer in Frankrijk! Lekker eten en heerlijk stokbrood met camewatis (camembert) en heel veel drukte op het water met jeugd in kleine bootjes elke dag weer.
Na 1 dag rust willen we weer verder. Het is zonnig met wolken en er staat een windkracht 5 dus met 2 reven en een stuk Genua moet het te doen zijn. Maar na een uur hebben we het wel gezien en wijken we uit naar Morgat aan de overkant van de baai.
Voor morgen voorspellen ze westzuidwest 7 tot 8 en die lijkt eerder te komen dan voorspelt. Hier blijven is ook niet erg, een leuk klein plaatsje en een mooie omgeving om heerlijk te wandelen wat we nog niet eerder hier gedaan hebben. Tijdens het wandelen kwamen we gestapelde stenen tegen. Iemand verveelde zich blijkbaar en wilde wel wat bouwen. Wel hebben we in deze baai verschillende duiken gemaakt. Eerst samen maar toen we weinig interessants zagen zijn we met de duikclub gegaan. We moesten ook lucht hebben maar wij hadden geen goede fles keuring voor Frankrijk. Toen we vertelde dat we met hen wilde duiken werden de flessen wel gevuld.
Naar Benodet en Concarneau. Na 3 dagen met 2 stormen, waarbij er in de haven 36 knopen wind werd gemeten, kunnen we op 19 juni weer verder. De zee is redelijk maar de wind is wel tegen Maar morgen stormt het weer en we hebben het hier wel gezien vanaf hier wordt alles nieuw voor ons. We varen op de motor tot Raz de Sein. Hier kan de motor uit en de zeilen op. Met het uitrollen van het voorzeil kwam ook de regen.
De zee op wordt het zicht steeds slechter maar richting de kust zie je heel voorzichtig een versluierd zonnen straaltje. Hier zagen we nog even de kust maar al snel zagen we weinig meer en dat bleef zo tot we Benodet binnen liepen. Wat heerlijk toch om met de moderne navigatie middelen te varen.
Toen we hier aan kwamen varen zagen we niet zo veel van de ingang van de rivier. Nu een terug blik naar zee voor een sfeervol plaatje van de monding van de rivier L’Odet. Het is altijd weer leuk om op een nieuwe plek aan te komen er is dan weer zoveel te zien.
Het is even zoeken op maandag morgen als veel winkels gesloten zijn, maar als je dan een bakker vind is het ook wel een hele mooie bakkerij. Waar vindt je dat nog, zo vers uit de hout oven, en lekker!
Er lopen vele paden door en om het stadje. Voor de grote super markt moeten we een prachtig pad aflopen langs een zij riviertje en in dat riviertje hebben ze ook wat oude houten schepen achter gelaten. De wrakken zijn zo lek als een mandje dus drijven doen ze niet meer. Er worden natuurlijk schelp dieren gezocht bij laag water, het blijven fransen. De hele omgeving is hier prachtig. Door al dat wandelen begint Martin spierpijn te ontwikkelen.
Bezoek Quimper.
Op 22 juni maken we met de bus een uitstapje naar Quimper. De bus doet 50 minuten over 15 kilometer maar het is een mooie tocht. Quimper ligt stroom opwaarts aan de rivier. Het is een mooie stad met veel vakwerk huizen, smalle straatjes en een kathedraal.
Vele zijriviertjes stromen door de stad en komen uit in de rivier L’Odet. Nu begrijpen we waarom het zo hart stroomt bij de boot, al dat water moet ergens langs. Je moet dan ook het goede moment uitkiezen om weg te gaan.
De zon valt van de einder, onderstreept de vaart waarmee de elementen draaien.
Terug in de haven genieten we weer eens van de zon die we al een tijdje gemist hebben. Wij kunnen onder de brug door de rivier op. Dat doen we niet, we gaan door.
De haven van Benodet is ondertussen volgelopen met klassieke zeil schepen, er zijn prachtige bij, sommige als replica maar de aller mooiste is de eerste Pen Duick die hier ook ligt. We hebben de Pen Duick 2 en 4 deze reis al een paar keer gezien. Ze zijn hier voor een race maar daar willen we niet op wachten wij vertrekken naar Concarneau. Frankrijk is niet alleen een belevenis op het land maar ook op het water. Boven land ziet de lucht er dreigend uit maar op zee wordt de lucht steeds blauwer.
De invaart van Concarneau gaat zigzaggend om rotsen heen. Zowel boven als onderwater. Het lijkt me geen invaart voor dichte mist, maar op de gps gaat het prima.
Er moet een geleide baken zijn maar we kunnen hem niet vinden. We zoeken in de buurt van de vuurtoren maar ook daar zien we geen groen licht. We scharrelen langs de ondiepte en komen veilig binnen. Onze webmaster weet het geleidelicht te vinden op Google Earth en laat ons dat weten, zodat we er met de uitvaart gebruik van kunnen maken.
We vinden een mooi plekje aan de eerste stijger met uitzicht op zee.
We liggen met uitzicht op het fort van Concarneau en natuurlijk moet je het dan ook even bezoeken. Mart is er helemaal klaar voor en dat verbaast me wel want meestal zegt hij “ik heb helemaal niets met een stapel oude stenen”.
In het fort zijn de gebruikelijke toeristische attracties, maar er is ook nog een stukje park met een mooie schildering van het oude vissersdorp. Zo zag het er eens uit?
Van de fort muur nog een kijkje over de haven en de zee. En dan is het eindelijk zomer. Een strakblauwe lucht en een heerlijke temperatuur.
We bekijken hoe de geulen een beetje lopen, we zijn binnen gekomen dus het zal ook wel lukken om morgen weg te varen. We hebben nu het geleidelicht in de rug. Dit is een mooie oefening voor later als we nog meer met rotsen te maken krijgen!
26 juni vertrekken we en bij het uitvaren zien we nu wel het verdekt opgestelde groene licht dat we bij het invaren hadden moeten zien, het gebeurt ons wel vaker wie plaatst er nou een licht in een huis.
Het is prachtig zonnig weer en maar wat te weinig wind om te zeilen naar Port Louis. Maar buiten op zee zien we dreigende luchten maar gelukkig trekken de donkere luchten naar het zuiden. De zeilen kunnen ingepakt blijven. De kust is hier lager en heeft meer groen.
Ook hier weer een Fort aan de rivier monding en de muren van het Fort zijn van verre al te zien, de invaart hier geeft geen problemen het is ruim en diep.
Er zijn verschillende havens aan bak en stuurboord, we nemen de haven direct aan stuurboord aan het begin van de rivier. Daar ontmoeten we de Heron ook een Breehorn altijd weer gezellig om bekende te zien. Zei vertellen ons dat de Cadans hen verteld had dat we hun kant op kwamen. De Cadans, ook een Breehorn zeiler uit Vlissingen, licht al in Portugal. Die Breehorns hebben wel hun tamtam. Mart houdt zich met de boot bezig en ik ga voor €2,00 met boot en bus heen en weer naar Loriënt om te shoppen, kom daar maar eens voor in Nederland. De volgende dag 28 juni gaan we weer verder.
