24 – Naar Ayamonte en de Rio Guadiana op en terug naar Ayamonte en naar Nederland voor de feestdagen.
12 oktober steken we de rivier over en varen we het kleine stukje naar Ayamonte om daar de haven voor de winter te reserveren.
Via de mail wil het maar niet lukken. Steeds krijgen we niet de antwoorden die we willen hebben, dan maar even persoonlijk.
We hebben de stroom mee de rivier op en daarom schieten we een stukje voorbij de ingang van de haven maar kunnen we gelijk goed zien hoe het eruit ziet.
Het is een ruime haven met ook grote schepen maar we zien geen meldstijger en daarom schuiven we maar in een lege ligplaats om daarna het havenkantoor te zoeken.
Als we de stijger aflopen en het hek door gaan, staan we vlak bij het kantoor en het is open. Ook al is het weer even wennen aan de Spaanse taal, kunnen we het ter plekke prima regelen er is ruimte voor deze winter. Alleen op papier toveren ze wel met cijfers waar wij niet uitkunnen komen. Maar dit schijnt voor iedereen onbegrijpelijk te zijn horen we later van verschillende Nederlanders die hier al een tijd liggen.
Wij hebben voor 4 maanden een lig plaats, het is, in een rustige haven bij een leuk stadje.
Het is misschien wat langer dan eerst de bedoeling was maar dan hebben we in ieder geval genoeg tijd in Nederland en als we hier terug zijn tijd om het vervolg van de reis te regelen. Dit is geregeld en gaan we nu op zoek naar club genoten van zeilvereniging Het Y uit Durgerdam, die hier ook in de haven liggen. We vinden de boot en Chris en Maya Wijgh zijn aan boord. Gelukkig zien we ze nog want volgende week vertrekken zij naar Nederland. We hebben elkaar weer veel te vertellen en Chris en Maya geven ons veel informatie over de plaats de rivier en de omgeving en geven ons een pilot van de rivier. We doen onszelf geen groter plezier dan een gevarieerde tapas maaltijd met een lekker glas wijn en een Spaans biertje, San Miguel.
Op zoek naar Boquerones
We lopen de stad in en vinden de markthal waar we morgen boodschappen gaan doen en gaan verder door de kleine straatjes en als je tafeltjes ziet staan is daar een restaurantje. Al snel vinden we een tapasbar waar ze natuurlijk Boquerones hebben en nog veel meer lekkere dingen! We nemen buiten plaats als we de bestelling hebben doorgeven. We doen onszelf geen groter plezier dan een gevarieerde tapas maaltijd met een lekker glas wijn en een Spaans biertje, San Miguel. Geheel tevreden wandelen we terug naar de boot voor een goede nachtrust!
Vanmorgen zijn we eerst naar de markthal geweest voor groenten en fruit en vlees. Ook de vis ziet er prachtig uit, maar dat is voor de volgende keer. Alles is een lust voor het oog
Als we terug op de boot zijn wil Martin de naaimachine tevoorschijn halen. De vlag van de Breehorn club is hem al een tijd doorn in het oog, na 7 maanden hangen de rafels eraan. Mart neemt de schaar ter hand en maakt er een Willem Pullen vlag van. Ik heb vlaggen aan boord maar die moeten kleiner gemaakt worden en daar heb ik nog geen tijd voor gehad. Martin kan daar niet op wachten en dus wordt de punt eraf geknipt en legt hij er een zoom in. Ik ben nog druk met vliegen horren en fruit netten te maken.
Op het Plaza de la Laguna, het plein met de mozaïek op bankjes en de prachtige palmen vindt je ook het Ayuntamiento, het gemeentehuis dat niet alleen van buiten mooi is maar er ook van binnen prachtig uitziet. We beginnen al aardig bekend te raken met Ayamonte. Er zijn veel pleinen, mooie kleine straatjes en prachtige deuren, de een nog mooier dan de andere, vaak staan de deuren open en kan je ook nog een mooie hal zien. Hieronder een collage, teveel om ze allemaal te laten zien.
Vanmorgen hebben we van een visser, die bij ons aan de stijger ligt een tonijn gekregen. Dat wordt vanavond lekker eten. Daarna gaan we aan de wandel, niet in de stad maar de rivier kant bekijken en zien hoe het daar is.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut elit tellus, luctus nec ullamcorper mattis, pulvinar dapibus leo.
Het driekleuren licht bovenop de mast brand nog wel maar het wordt minder en het rode licht lijkt wel groen, daarom gaat er een nieuwe led lamp in. Hier aan de andere kant van de haven is een goed gesorteerde watersport haven waar ze de nieuwste ledlampen hebben. Daarna mijn spierballen gebruiken om Mart de mast in te draaien, maar het meeste doet hijzelf met zijn eigen spierkracht. Als de lamp weer op de mast brand, controleert hij ook de radarreflector of er geen water inzit en kan hij weer verder afdalen.
Boven het tweede gedeelte van de instromende rivier waarlangs we rijden om boodschappen te doen.
Morgen gaan we de Rio Guadiana op en we willen daarvoor boodschappen inslaan bij de Lidl maar die is wel ver weg en tegen de heuvel op. Daarom halen we de fietsen tevoorschijn en pakken de grote rugtassen en beginnen aan de tocht, het laatste stukje is te stijl voor mij en dat loop ik. We komen bij een hele nieuwe en extra grote winkel waar we onze hart ophalen. Zwaar bepakt kunnen we weer makkelijk de helling af en terug aan boord komen en ruimen we alles weer op. Daarna nemen we afscheid van Chris en Maya die ons alle wetenswaardigheden over de plaats en de rivier hebben verteld. Zij gaan morgen naar Nederland en wij gaan de rivier op.
De Rio Guadiana op naar Alcoutim, Portugal
We varen met de stroom mee onder de brug door de Rio Guadiana op. Het eerste gedeelte is nog vrij vlak en daar zien we de nieuwbouw van Ayamonte, maar al snel worden we omsloten door hogere heuvels en is het landschap prachtig. De meegeven pilot van de rivier hebben we nog niet nodig, het is overal diep genoeg. Voor het eerst geen zee meer te zien.
Als we ongeveer meer dan de helft van de trip naar Alcoutim hebben afgelegd zien we het huis van de moeder van Ronne van de “Bo”, de boot die we in Portimão hebben achtergelaten, omdat ze nog de laatste rommel moesten opruimen en nog fourageren voor de overtocht naar Madeira en de Canarische eilanden.
We zijn hier al eerder op bezoek geweest toen Bauke, Ronne, Inge en Lieke hier ook waren. De boei waar de “Bo” aanlag is weg dus we gooien het anker uit en maken de bijboot vaar klaar zodat we naar de kant kunnen. En gelukkig is ze thuis en horen we dat de Boot pas twee dagen geleden is vertrokken omdat ze langer de tijd nodig hadden om het schip helemaal klaar te maken. Van wedstrijd jacht naar toer jacht.
We maken gelijk een wandeling door de heuvels en genieten van de vergezichten. We klimmen zo hoog mogelijk tot we niet meer hoger kunnen en maken een foto van de boot voor anker. Wat is dit toch een rijkdom, dat zij ons zo ver heeft gebracht en we kunnen genieten van elke plek waar ze ons heen brengt en nog gaat brengen. We kunnen niet meer dan elke dag opnieuw genieten.
Wij stoppen bij Alcoutim, je kunt nog een stuk verder maar dan wordt het al snel te ondiep en daar zijn ook geen dorpjes meer. De Rio Guadiana is de op drie na grootste rivier in het midden van het Iberisch schiereiland. De Tajo (Taag), de Duero en de Ebro zijn langer dan de Guadiana. De rivier ontspringt in het zuid oostelijke deel van Spanje en stroomt in zuid westelijke richting tot ze in zuidelijke richting verder stroomt tot aan de Atlantische Oceaan, op de grens van het Portugese Algarve en het Spaanse Andalucia. De Rio Guadiana is voor de scheepvaart bevaarbaar vanaf Mértola in Portugal (zie het rode kruisje hieronder).
De rivier wordt gevoed door een groot aantal kleine riviertjes die in de zomer veelal droogstaan, wat te maken heeft met het gebrek aan regen en de grote hitte die er in de zomer in dit gebied heerst. Ondanks de droogte is het ook een van de meest ongerepte en rijkste delen van het Iberisch Schiereiland en is er van Badajoz tot aan de monding bij Vila Real de Santo António en Ayamonte sprake van een vrijwel aaneengesloten en uniek natuurgebied. De rivier wordt gevoed door een groot aantal kleine riviertjes die in de zomer veelal droogstaan, wat te maken heeft met het gebrek aan regen in dit gebied en de grote hitte die er in de zomer heerst. De droogte heeft echter ook geleid tot de bouw van diverse stuwdammen ten behoeve van irrigatie.
We hebben geluk. Er zijn twee stijgers en de eerste heeft aan het begin een vrije plaats waar wij kunnen liggen met vrij uitzicht over de rivier. We liggen in Portugal maar zien meer van Spanje aan de overkant. We gaan gelijk het dorp verkennen maar eerst wat eten en drinken en het eerste wat we tegenkomen is een terras met een hapje en een drankje, en met uitzicht op de boot en over de rivier. Daarna lopen we verder en komen al snel bij de ruïnes van het oude kasteel uit, dat midden in het dorp ligt. Toen Spanje in de 13e en 14e eeuw werd veroverd door de Arabieren, ontstond er ook in Portugal behoefte aan verdedigings werken. In Alcoutim werd toen in de 14e eeuw een burcht opgericht ter verdediging van de zogenaamde metaalroute, ter bescherming van de grote opbrengsten uit de kopermijnen in de streek.
Al wandelend komen we uit bij het Castelo de Alcoutim. Alleen de dikke vestingmuren zijn nog aanwezig. Binnen de muren zijn er tuinen aangelegd en in de burcht is een klein, maar zeer mooi ingericht, archeologisch museum, men presenteert de tentoonstelling “Het Archeologisch Erfgoed van Alcoutim”, een historische reis met een duizendjarige herinnering die culturen en kennis wil overdragen die in een min of meer ver verleden het grondgebied dat nu Alcoutim is, hebben doorkruist. Vanuit het kasteel heb je een prachtig uitzicht naar beide kanten van de rivier.
We lopen via een andere weg weer naar beneden en krijgen een indruk van het dorp en wat er zoal is, in ieder geval een kleine supermarkt en nog wat andere winkeltjes en eenmaal in de week is er een marktje. Dan staan er buiten een auto van de slager en binnen kun je vis kopen, die er niet mooi uitziet en dus bijna niet verkocht wordt. Er is een groente boer die hele goede zaken doet. In een hoekje van de kleine markthal zie je hiernaast een uitstalling van gebruiksvoorwerpen staan en een met jutte aangeklede pop, een mooi plaatje. Ook hier ontmoet je weer het hele zeilers wereldje.
Vandaag ga ik maar weer eens achter de naaimachine zitten, eerst binnen en later ook buiten. Ik ben bezig met het naaien van een zonnen tent van zon werende stof, over de giek zodat we de warmte wat uit de kajuit kunnen weg houden.
Er gaat een aardige hoeveelheid stof inzitten, de giek is toch langer dan ik dacht. Hij moet lopen van de mast tot aan de Bimini, van de sprayhood tot de Bimini hebben we een gedeelte zonder zonwering zodat dat gedeelte ook overdekt is. Om de wind vrij spel te geven onder de zonwering worden er tentstokken gebruikt met elastiek erin zodat je ze als harmonica kan opvouwen als het doek opgevouwen wordt.
Er is een restaurant dat op donderdag gebakken vis serveert voor een schappelijke prijs en daar hebben wel trek in dus reserveren we een tafeltje. Voor mij in de zon en Mart in de schaduw van de parasol. Het is vlak bij de stijger waar we nu liggen! Met uitzicht op de rivier.
We kijken nu al dagen uit op het Spaanse Sanlúcar de Guadiana, eveneens een mooi wit dorp. Maar het is het Castelló de San Marcos dat de aandacht trekt. We zien alleen de bovenkant van het kasteel maar ik wil ook weten hoe het er verder uitziet. We liggen nu nog aan de tweede stijger en willen daar nog even blijven liggen, dus nemen we de bijboot om de rivier over te steken.
Gelegen op de top van de berg, 130 meter boven de zeespiegel, biedt het Castillo een prachtig panoramisch uitzicht op de stad Sanlúcar de Guadiana, de rivier de Guadiana en de Portugese stad Alcoutim. Als je Castillo de San Marcos nadert, trekt het imposante bouwwerk meteen de aandacht. Dit fort, gebouwd in de 15e eeuw, is een stille getuige van eeuwenlange Spaanse geschiedenis. Oorspronkelijk gebouwd als verdedigingsbolwerk, werden de dikke stenen muren en strategische locatie ontworpen om te beschermen tegen invasies en de regio te beveiligen. Het architectonische wonder weerspiegelt een harmonieuze mix van Moorse en gotische invloeden.
Het uitzicht is prachtig, welke kant je ook uitkijkt. We beginnen weer aan de afdaling en snakken naar een overheerlijke cerveza San Miguel ( Spaans bier dat we allebei erg lekker vinden) om het verloren vocht weer aan te vullen. Ook Sanlúcar de Guadiana is een mooi plaatsje maar erg stil. Als we beneden komen is de plaats uitgestorven en de enige kroeg die we zien, is gesloten. Dan maar weer terug naar Portugal naar ons terras waar we dagelijks komen en waar we het zeilers volk ontmoeten die hier soms al jaren op de rivier liggen. Wij zijn hier al bekent en krijgen niet langer meer een plastic beker maar een echt glas.
Wij gaan morgen terug naar Ayamonte,
De volgende morgen, voor vertrek loop ik nog even naar de windmolens. We hebben geen haast, we stoppen onderweg nog een keer. Overmorgen gaan de voor 4 maanden gehuurde ligplaats in Ayamonte in en Mart heeft er even genoeg van om water zigeuner te zijn, hij wil even een vaste stek en er is nog genoeg te doen.
We zakken heel rustig met de stroom mee de rivier af en genieten van het uitzicht. Soms komen we een groepje ankerende zeilers tegen. We meren af aan een gammele steiger bij Foz do Odeleite. We horen dat de steiger nog niet zolang geleden was vernieuwd, maar werd door een motor jacht totaal vernield. Als het later hoog water is ligt een deel van de stijger onderwater maar gelukkig niet het gedeelte waar wij liggen.
We maken een prachtige wandeling door de natuur en langs de Rio Odeleite tussen de olijfbomen. Aan de waterkant rapen we sinaasappelen en mandarijnen die van de boom zijn afgevallen. Na veel dagen met blauwe luchten en lekkere temperatuur verarmt het weer. We blijven liggen tot dat de storm is gaan liggen die vannacht ook hevig onweer bracht.
Ten zuiden van Odeleite stroomt de Ribeira Odeleite in de Rio Guadiana. Vroeger was dat een rivier maar sinds er een stuwdam in de Ribeira de Odeleite, die in de bergen van het Serra do Caldeirão ontspringt, en die in 1997 in gebruik werd genomen is er nog maar een klein stroompje over gebleven dat in de Rio Guadiana stroomt. Een luchtfoto toonde aan dat het reservoir de vorm heeft van een blauwe draak, een symbool van macht, sterkte en geluk in de Chinese cultuur, en ook een embleem dat traditioneel door keizers door de geschiedenis heen werd gebruikt. Dit feit heeft de aandacht getrokken van veel bezoekers, die het de “Rivier van de Blauwe Draak” begonnen te noemen
Na twee dagen knapt het weer, weer op. De storm is gaan liggen en vannacht hebben we geen onweer meer gehad en vanmorgen werden met een klein zonnetje gewekt. Als de stroom weer mee gaat lopen naar het zuiden vertrekken we naar Ayamonte!
Nog een paar dagen zijn we hier. We ruimen de bood op en maken de koelkast leeg en schoon en ook de binnen boel van de boot maken we schoon en de vloer zoutvrij. Met de was ga ik naar de Ayamar, de watersport winkel waar we de wasmachine en de droger mogen gebruiken, ik heb nog geen wasserette gevonden! En zo zijn we lekker bezig. Het bed maak ik weer op als we terugkomen.