Na een nacht gaan we door naar het 1e eiland in de Las Rías Baixas, Isla Ons.
Daar zijn onze vrienden weer om ons gezelschap te houden, aan twee kanten van de boot.
Isla Ons is een van de eilandjes voor de ingang van de Ria de Pontevedra en aan de oost kant van het eiland heb je een goede bescherming tegen de invloeden van de oceaan. Voor ons vaart de “Vriends” net als wij nu op de motor.
Het Eiland Ons maakt net als de Cíes Eilanden, deel uit van het Nationaal Park van Galicië. In de verte lijkt het een grote grijze rots. Maar naarmate je dichterbij komt wordt het eiland Ons groener en mooier. Eenmaal aan land wandel je van het ene naar het andere fantastische uitzicht. Het is ongelooflijk dat dit eiland met haar weelderige flora en fauna in 1929 van de hand is gedaan voor € 1.502! Dat was toen de pulpo, octopus, van Ons bekend werd. Het eiland valt pas sinds 1984 onder de het Galicisch bestuur. De laatste telling is 92 inwoners. Die hebben veel ruimte want Isla de Ons is 5 km. lang en net 1.1. km. breed. Overdag is het druk op het eiland met toeristen die met een ferry gebracht en gehaald worden. Het eiland heeft een dorpje. Wij zijn zelf niet op het eiland geweest.
Peter en Anita hebben de bijboot al stand-by. Peter kwam ons met de bijboot ophalen. Het wordt een hele gezellige avond aan boord bij Peter en Anita en de kinderen. Met Spaanse been ham, Franse vis soep en Spaanse vino blanco. We wisselen ervaringen uit en we zijn alle vier nieuwsgierig wat de verdere reis gaat brengen.
Wij zijn nog niet op het eiland geweest maar hebben alles vanaf het water bekeken. De volgende morgen is het weer grijs en ziet het er niet naar uit dat het snel op zal klaren. We gaan niet aan land maar naar Vilagarcia de Arousa.
De volgende morgen is het weer grijs en ziet het er niet naar uit dat het snel op zal klaren. We gaan niet aan land maar naar Vilagarcia de Arousa. Er staat bijna geen wind dus de motor moet het meeste werk doen. Van de prachtige Ria de Arousa zien we niet veel, het blijft de hele dag mistig
Van de prachtige Ria de Arousa zien we niet veel, het blijft de hele dag mistig. We kunnen zien op de luchtfoto hoe mooi Isla de Arousa is. En verder doet de GPS zijn werk samen met de elektrische stuurautomaat. Aan de zuidelijke kant van de Ria trekt de mist al omhoog tot wolken
Vanuit Vilagarcia de Arousa vertrekken we de volgende dag op 4 augustus met de trein naar Santiago de Compostella en komen daar 30 minuten later aan, dat gaat snel.
Santiago de Compostella is een stad in het noordwesten van Spanje in de provincie A Coruña in Galicië. Het centrum is niet groot maar wat je er allemaal tegen komt is indrukwekkend. De hele stad heeft circa 100.000 inwoners, waaronder 35.000 studenten en is de zetel van het Galicische bestuur. We beginnen aan de buitenkant van de oude stad en als je dan over de muur kijkt zie je nog meer mooie plekjes, maar we kunnen niet alles zien.
Voordat we de kerkelijke gebouwen bezoeken gaan we eerst op zoek naar het gewone leven. We lopen door smalle straatjes en ontdekken al snel de markt en ik kan daar nooit genoeg van krijgen. Ook al hebben we niets nodig toch wil ik graag een kijkje nemen. waar een markt gebouw is wil ik hem bezoeken. Aan de buitenkant zitten de vrouwen met hun producten uit de tuin en daar is centraal een mooie waterbron die nog steeds wordt gebruikt. In de hallen vind je de grotere handelaren en er is een grote vis afdeling met alle mogelijke soorten, zelfs onbekende soorten voor ons.
We wandelen gezellig door de smalle straten, het is s ’morgens gezellig druk met mensen of ze nu naar hun werk gaan of alleen maar buiten de deur koffie gaan drinken. Dit is de eerste kerk die we op onze weg tegenkomen, en er zullen er nog vele volgen! Op de kerk vind je een mooi detail met een Maria beeld.
Ook de universiteiten lijken op kerken en zijn kolossale gebouwen, en dit is niet de enige. Ook hier weer een detail waarschijnlijk van een van de stichter van de universiteit. Op het plein bij de universiteit worden filmopname gemaakt maar Mart is niet het model. Hij houdt wel het verkeer tegen wat steeds door het beeld rijdt. Geen kerk of universiteit maar een museum, maar het staat niet op het programma om die te bezoeken. Martin houd ook niet zo van musea als het niet over boten gaat!
Hier kunnen we niet aan voorbij lopen. We hebben veel moois al gezien in elk straatje waar we doorheen liepen zagen we wel iets moois maar dit is een verademing met al dat groen en de bloemen. Gelukkig is het geen winkel maar een bar en restaurant te zijn en wij hebben trek in een kopje koffie met wat lekkers erbij. Even een moment van rust in deze prachtige oase. Helaas kunnen we niet in de tuin zitten want alles is nog nat. Maar er is een mooie erker met glas waar we een mooi uitzicht hebben op de tuin en de torens van de Kathedraal. We hebben al veel pelgrims gezien die allemaal in een richting liepen van de Kathedraal. Santiago de Compostela is ongetwijfeld de bekendste bedevaartsplaats in West-Europa. Iedere wandelaar heeft er wel van gehoord. Velen dromen er van. En velen hebben de voettocht inmiddels volbracht. De laatste jaren arriveren er in Santiago jaarlijks rond de 100.000 pelgrims op eigen kracht. Om voor een ‘Compostela’ (het bewijs van het voltooien van je pelgrimstocht) in aanmerking te komen, moet je lopend minimaal 100 kilometer afleggen.
We lopen verder richting de kerk en vinden dat ook de achterzijde van de gebouwen er bijna net zo mooi uit zien als de voorkant dat heb ik bij andere steden weinig gezien. De linker foto is de laatste straat waardoor de meeste pelgrims de stad in komen lopen. Daarnet was het nog een zingende groep.
En dan staan we op het grote plein. Om deze Kathedraal is het allemaal om te doen, een gezellige drukte waar zittende en liggende mensen, samen drommen zowel de pelgrims maar vooral veel Spanjaarden. Ik had meer nationaliteiten verwacht maar het zijn vooral Spanjaarden. De trappen staan vol met mensen die allemaal naar binnen willen. Ik sluit me aan in de rij. In de kathedraal van Santiago de Compostella zou volgens een legende het stoffelijk overschot van de apostel Jakobus begraven liggen, nadat hij in Palestina was onthoofd en in een stenen boot zijn gelegd waarin twee van zijn discipelen meereisden. De boot bereikte vanzelf de Galicische kust. Over het graf verrees een machtige basiliek. Santiago de Compostella is een van de belangrijkste christelijke bedevaartsoorden. De Praza do Obradoiro is de bekendste plein van Santiago de Compostella. Het is gelegen in het monumentale centrum van de stad.
Terwijl ik even in de Kerk ga kijken zit Mart rustig te wachten op de stenen bank voor het Hostal dos Reis Católicos. Het Hostal werd in 1486 als een van de vele religieuze hostels gebouwd door Ferdinand en Isabel, de katholieke vorsten. De vele pelgrims die overal uit Spanje kwamen waren moe en hadden zere voeten of andere kwalen en werden hier verzorgt en kregen onderdak bij de religieuzen. waar vroeger pelgrims zaten. Nu mag je alleen nog gratis gebruik maken van de bank, wil je in het Hostel verzorgt worden dan moet je daarvoor diep in de buidel tasten want het is nu een 5 sterren Hotel
Binnen is het nog drukker en staat er een zeer lange rij mensen die allemaal het graf van de Heilige Apostel Jacobus willen bezoeken. Hier sluit ik me niet bij aan. Ik loop rond en zie een hoekje van de pelgrims en ga weer naar buiten. Pelgrims uit heel Europa eindigen hier hun voettocht maar sommige gaan nog verder naar Finisterre. Deze voettocht noemt men de Camino de Santiago (De weg naar Santiago). De pelgrims zijn herkenbaar aan de Sint-jakobsschelp, het teken van de heilige Jacobus. De schelp heet in het Latijn Pecten Jacobaeus, in het Duits Pilgermuschel (pelgrimsmossel) of Jakobsmuschel en in het Frans coquille Saint Jacques.
Zij hebben het gered.
Heb je de tocht niet gemaakt dan koop je hier een schelp
We hebben veel gezien lang niet alles, dan zouden we nog een dag rond moeten lopen maar het is genoeg voor vandaag. We zijn aan de rand van de oude stad aangekomen Tijd voor een biertje en een wijntje en wat verschillende tapas erbij, dat is nog meer genieten.
Waar vind je dat nou in Nederland fitnes toestellen in het park. We zijn het al vaker tegengekomen in Spanje. Na zo’n loop dag moeten de andere spieren ook even aan het werk gezet worden.
Op het station wacht ons nog een teleurstelling, we kunnen niet met de trein van 18.30 uur mee want daarvoor moest je reserveren. Het wordt de trein van 19.45 uur en die doet er ruim een uur over. Dan zoeken we maar een terras op in de buurt om de tijd te doden.
De volgende dag, als ik ook boodschappen ga doen, maak ik een wandeling door Vilagarcia de Arousa ook hier hebben ze mooie plekjes, verschillende parken en als je wat verder loopt ook beekjes en watervallen. Ga je verder weg dan heb je een mooi uitzicht over de Ria Arousa en de plaats.
In Vilagarcia de Arousa ontmoeten we de derde vertrekkers van 2011 het is de IImpuls. De boot en Tom en Marieke, hebben we de laatste keer in IJmuiden gezien. De avond voor vertrek hebben we een gezellig avond met veel verhalen over de tocht tot nu toe. De volgende morgen vertrekken we samen naar Isla de Ons het eiland waar we al eerder lagen.