Van Figueira da Foz naar Peniche, Oeiras en Seixal
Wij motorzeilen langs de kust en als we nog wat obstakels in zee gerond hebben zijn we er bijna als we de vuurtoren van Cabo Carvoeiro verschijnen hebben we nog een kaap te ronden..
Als we de Kaap gerond hebben zien we het Fort de Peniche met achter de havenmuur de jachthaven.
Terwijl Martin naar het havenkantoor gaat loop ik nog even naar het fort om wat foto’s te maken, altijd mooi zo’n stapel oude stenen. Als ik terugkom in de haven drinken we op de kade een drankje. Er is feest vandaag, de Marine is er en er varen boten rond met opstappers.
De volgende morgen lijkt er weinig wind te staan dus alle zeilen gaan erop. Dat is heerlijk zeilen. Het is vroeg en ik ga nog even liggen maar al na 10 minuten valt de wind totaal weg en nog voor je wat aan het zeil kan veranderen slaat de wind vanaf de andere kant de boot met 45 knopen bijna plat. En dan moet je ook nog snel handelen. Nu de wind op de kust staat wil je daar zo snel mogelijk weg. Het voorzeil wordt ingerold en er worden 2 reven in het grootzeil gezet. Als dat klaar is, is het weer windstil. Het blijft raar weer met wisselend van 4 tot 45 knopen wind. De tweede keer houdt de harde wind langer aan en schiet hij zelfs een keertje uit naar 48 knopen, we varen dan met 2 reven en alleen de kotter fok op. Als Mart overweegt een 3e rif te zetten blijft de wind onder de 40 knopen. We hebben de rust weer hervonden en genieten er zelfs van.
Een Engels “ X jacht” van 45 foot die een half uur nadat wij uit de haven van Peniche waren vertrokken, heeft er 49 mile over gedaan om ons even voor Cabo da Roca in te halen. Hij ging hier verder op de motor waardoor wij hem weer voorbij konden zeilen.
Bij Cabo Raso moesten ook wij verder op de motor omdat we te veel onder de afdekking van het land kwamen.
Toen we hem later spraken in Lissabon zei hij dat hij verbaast was dat wij, een boot die 8 foot kleiner is zo hard ging en vond dat de boot er prima bij lag, die ervaring hebben wij al jaren.
Oeiras
Na een zeer onstuimige tocht die we naar tevredenheid hebben doorstaan komen we aan in Oeiras aan het begin van de rivier de Taag. Daar worden we verwelkomt door de bemanning van de Boomerang met John en Debby en de Friends zijn hier ook aangekomen. Het is weer een gezellig terug zien.
Als we wat opgefrist zijn gaan we een welkomst drankje drinken op de Boemerang waar ook Peter en Anita zitten. Al snel komen de Spaanse hammen van beide boten op tafel en uit de Blue’s komt Hollandse kaas uit Spanje met uit Holland Franse mosterd.
Een vierde Hollandse boot schuift aan. Het is de bemanning van “The Run”, Yvonne en Martin die al een paar jaar rond hebben gevaren over de Middenlandsezee en daar hun dochter Mare kregen. Nu na 3 jaar Lissabon gaan ze opnieuw vertrekken. Het wordt een erg gezellig samen zijn vol met verhalen over plannen en ervaringen. We vervelen ons geen moment op deze heerlijke avond. Hier doen we het voor, al dat afzien! De beide Martins komen op deze foto’s niet voor die zijn druk bezig met het uitwisselen van technische problemen.
De 5 kinderen zitten binnen film te kijken en zei hebben het ook naar hun zin. Ondanks een klein leeftijd verschil vinden ze het allemaal goed waar ze naar kijken. De volgende morgen gaan we kijken in het zwembad dat bij de haven hoort. Het is niet echt zwembad weer maar we willen er toch gebruik van maken en zeker de kinderen. We houden het niet zo erg lang uit want ook het water is erg koud. Ik had wat anders verwacht in augustus. Na een uurtje zwemmen staan ze rillend van de kou aan de rand van het bad met blauwe lippen en willen ze wel terug naar de boot. We houden het allemaal voor gezien.
De ouders van John komen s’ middags om hun kleinkinderen op te halen. Ze verblijven 3 weken in Portugal.
Maar voordat ze weggaan ontstaat er spontaan een steiger borrel en al snel komen de hammen weer tevoorschijn.
Alleen ham is niet genoeg voor een avond maaltijd en als iemand het heeft over mosselen, voegt Martin de daad bij het woord en steekt zijn hand in het water en haalt de eerste mosselen al naar boven.
Er komt een gasstel naar buiten en twee tellen later staan de mosselen op het vuur. Kan het nog verser. Terwijl de oudere voor hun plezier op de steiger zitten, vermaken de kinderen zich prima bij een video film over heksen en zijn de hele wereld om hun heen vergeten.
De volgende dag gaan we samen met “de Vriends” op pad om boodschappen te doen.
Met vage aanwijzingen zoeken we een supermarkt. Het is hier duidelijk een vakantie dorp met veel hotels. Als we na een half uur lopen nog niets hebben gevonden gaan we het vragen aan de schoonmakers, aan de politie en aan de postbode maar iedereen stuurt ons van het kasje naar de muur. Uiteindelijk komen we bij een winkelcentrum terecht niet zo heel ver van de jachthaven.
Intussen geniet ik wel van de mooie omgeving met parken en kunst.
Na het boodschappen doen vertrekken we met de stroom mee de rivier op.
De brug onderdoor en langs het Christus beeld dat hoog op de heuvel staat.
Aan de linker oever is de prachtige skyline van Lissabon. Met prachtige gebouwen en mooie wijken, dat gaan we allemaal ontdekken.
Maar aan de rechter oever is het vergane glorie. De meeste gebouwen zijn onbewoonbaar maar toch lopen er nog mensen rond en er is zelfs nog een kroeg open. Ook de fabrieken zien er triest en troosteloos uit, maar hier gooien ze niet de hele boel plat maar bouwen ze er liever nieuw naast.
In een verbreding van de rivier de rivier Taag waar meerdere baaien liggen, varen we naar het plaatsje Seixal om daar een paar dagen te ankeren. Later deze week varen we nog verder de rivier op naar de wijk waar de wereld tentoonstelling is gebouwd. Daar is ook de haven Parque das Narcoes en vlakbij het vliegveld
Er is een kleine steiger maar daar kunnen wij i.v.m. de diepte niet komen. Verder op de rivier zijn een paar grote werven waar de schepen alleen met hoog water kunnen komen. Hier in de baai wordt heel veel naar schelpen gedoken, elke duiker gaat alleen naar beneden en blijft wel 1 tot 2 uur onder.
De zon komt weer tevoorschijn en het ziet er gelijk mooier uit. De “Friends” zijn ook naar hier gekomen en Louise en Jasper willen wel met mij naar het strandje van het dorp Het water is heerlijk. Ook de volgende dagen zwemmen we met z’n drieën.
Tussen de ankerplaats en de Taag ligt een schier eiland wat verwildert is er staat een onbewoond gebouw dat mogelijk een fabriek is geweest is. De ene kant hebben we al gezien toen we hier aankwamen. Nu met de bijboot kan ik ook de andere kant zien en met de zon ziet het er beter uit! Bij laag water wordt er heel druk naar schelpen gezocht.
Na een week gaan we anker op en vertrekken we naar Marina Parque das Nasções. Een nieuw gebouwde Marina op het terrein van de wereldtentoonstelling. Van hieruit willen we Lissabon bezoeken. Vanavond komt mijn zus Marga aan.